Prawo do dodatkowego rocznego wynagrodzenia
Liczba 13 zazwyczaj źle się kojarzy, jako przynosząca pecha, dla pracowników sfery budżetowej oraz pracowników pracujących u tych pracodawców, którzy wprowadzili do swoich form wynagradzania prawo do 13 pensji, kojarzy się bardzo dobrze.
Prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w sferze budżetowej reguluje z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej.
Nabycie prawa do dodatkowego wynagrodzenia
Pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego.
W przypadku, gdy pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy.
Przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w przypadkach:
nawiązania stosunku pracy w trakcie roku kalendarzowego z nauczycielem i nauczycielem akademickim zgodnie z organizacją pracy szkoły (szkoły wyższej);
zatrudnienia pracownika do pracy sezonowej, jeżeli umowa o pracę została zawarta na sezon trwający nie krócej niż trzy miesiące;
powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia służby zastępczej;
rozwiązania stosunku pracy w związku z:
- przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilita- cyjne,
- przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem,
- likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy,
- likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją;
- podjęcia zatrudnienia:
a) w wyniku przeniesienia służbowego
b) na podstawie powołania lub wyboru,
c) w związku z likwidacją poprzedniego pracodawcy albo ze zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczącychtego pracodawcy,
d) w związku z likwidacją jednostki organizacyjnej poprzedniego pracodawcy lub jej reorganizacją,
e) po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej albo po odbyciu służby zastępczej;
6. korzystania: z urlopu wychowawczego, z urlopu macierzyńskiego, z urlopu ojcowskiego, z urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, z urlopu dla poratowania zdrowia, przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego z urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego; korzystania z urlopu rodzicielskiego; wygaśnięcia stosunku pracy w związku ze śmiercią pracownika.
Pracownik nie nabywa prawa do wynagrodzenia rocznego w przypadkach:
- nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy trwającej dłużej niż dwa dni, niezależnie od ukarania go karą dyscyplinarną lub zwolnieniem dyscyplinarnym,
- stawienia się do pracy lub przebywania w pracy w stanie nietrzeźwości,niezależnie od ukarania go karą dyscyplinarną lub zwolnieniem dyscyplinarnym,
- wymierzenia pracownikowi kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy lub ze służby;
- rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Wysokość dodatkowego wynagrodzenia
Wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie, uwzględniając wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a takżewynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy.
W sytuacji, gdy pracownik nie przepracował całego roku kalendarzowego u danego pracodawcy, a przepracował co najmniej 6 miesięcy (lub jest z tej grupy, do której tego wymogu się nie stosuje), wysokość wynagrodzenia ustala się proporcjonalnie do przepracowanego czasu.
Szukasz inspiracji, pomocy oraz refleksji w kadrach i płacach oraz HR i zarządzaniu zasobami ludzkimi.
Wejdź na fanpage.
https://www.facebook.com/eduniedzielska/
Karolina Niedzielska
